မိခင္ဘာသာစကားေတြကေန အျခားဘာသာစကား
တစ္ခုခုကို ထပ္သင္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အဂၤလိပ္စာ ဘာသာစကားကို
အရင္ဆံုးေျပးျမင္မိၾကမွာပါ။ ဒီဘာသာစကားက ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္
မိခင္ဘာသာစကားၿပီးရင္ မတတ္မျဖစ္ ဘာသာစကား တစ္ခုလို႔ေတာင္ ဆိုရမွာပါ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အထက္တန္း ဘာသာသင္ယူတဲ့အခါမွာ ျမန္မာစကားဟာ
ဘာသာရပ္တစ္ခုအျဖစ္သာ ရွိေနေတာ့မွာျဖစ္ၿပီး က်န္ဘာသာရပ္အားလံုးဟာ
အဂၤလိပ္လိုသင္ယူရမွာျဖစ္တာက တစ္ေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္
ဝင္တဲ့အခါမွာ ဘြဲ႕ရတစ္ေယာက္ကိုေခၚတဲ့အလုပ္ အမ်ားစုက အေျခခံကြန္ပ်ဴတာ
တတ္ကြ်မ္းေစရမယ့္အျပင္ အဂၤလိပ္စာကိုပါ အေရး၊ အဖတ္၊ အေျပာ တတ္ရမယ္လို႔
ေျပာၿပီးေခၚတဲ့အလုပ္ေတြ အေတာ္မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စာကို
ေလ့လာေတာ့မယ္ဆိုရင္ အရင္ဆံုးသတိျပဳရမွာက ငယ္ငယ္ကတည္းက သင္ၾကားထားတာေတြက
ဘာေၾကာင့္ မတတ္ေသးလဲဆုိတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဘာသာစကားတစ္ခုကို တတ္ေျမာက္ဖို႔က
နည္းစနစ္တက်နဲ႔ ေလ့လာအားထုတ္မႈအျပင္ ကိုယ္တတ္ထားတာေလး မေပ်ာက္ပ်က္သြားေအာင္
အသံုးျပန္ခ်ရမယ့္ေနရာ ရွိရမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ပါ။
ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ စဥ္းစားမိသလား
ငယ္ငယ္တုန္းကေက်ာင္းမွာ အဂၤလိပ္ဘာသာကို သင္တဲ့အခါမွာ စာကားလံုး၊ အဓိပၸါယ္ေတြ က်က္ၾကတယ္။ သဒၵါေတြဆိုလည္း နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ သင္လိုက္ၾကရတာ ေသာက္ေသာက္လဲ။ အဂၤလိပ္စာ စာစီစာကံုးလည္း ေရးရတယ္။ ဝတၳဳတိုေတြလည္း ဖတ္ရတယ္။ ကဗ်ာေတြလည္း သင္ရတယ္။ သင္ရတာမွ သူငယ္တန္းကေန တကၠသိုလ္ကေန ဘြဲ႕ရတဲ့အထိပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္စကားကို ရည္လည္ေအာင္ မေျပာတတ္ၾကပါဘူး။ ေျပာလာတာကိုလည္း သိပ္နားမလည္ၾကပါဘူး။ အဂၤလိပ္လို စာအုပ္ေတြကို၊ သတင္းစာေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြ စတာေတြလည္း မဖတ္တတ္ၾကပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ ေမးစရာရွိလာပါတယ္။ ကိုယ့္ဘဝထဲ ေရာက္မလာလို႔လား။ စာေမးပြဲမွာ သင္တာပဲေျဖရလို႔လား။ စားေမးပြဲကို အလြတ္က်က္ေျဖတာလား။ ကိုယ့္ဘာသာ ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ တကၠသုိလ္မွာမွ သင္ၾကားေပးႏိုင္တဲ့ အတတ္ပညာမွတစ္ပါး သူလိုကိုယ္လိုသင္ယူလို႔ရတဲ့ အတတ္ပညာတစ္ခု၊ အသိပညာတစ္ခုကို သင္ယူဖို႔က တစ္ေန႔ ၃ နာရီ ဆက္တိုက္ေလ့လာရင္ တစ္ႏွစ္ဆို အေတာ္အသင့္ နားလည္တဲ့ အဆင့္ေရာက္ပါၿပီတဲ့။ သိပ္ေတာ္တဲ့သူေတြဆို အေတာ္ေလး ဆရာျဖစ္ေနၿပီ၊ သာမန္လူဆို အလယ္အလတ္အဆင့္ ပတ္ခ်ာလည္ေပါ့။
ဇြဲနဲ႔အခ်ိန္ေပးေလ့လာမယ္
ဒီေတာ့ ဘာသာစကားတစ္ခုကို ေလ့လာမယ္ဆို တစ္ေန႔ ၂ နာရီနဲ႔ ၃ နာရီၾကား ေန႔တိုင္းေလ့လာမယ္ဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ဆုိအေတာ္သင့္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒီလိုေလ့လာဖို႔ကေတာ့ ဇြဲေကာင္းဖို႔နဲ႔ နည္းစနစ္ေကာင္းရွိဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါဆို ဘယ္လိုေလ့လာ ၾကမလဲ။ ဒီလိုေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေနရာတစ္ခုကိုေရာက္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြက အမ်ားႀကီးရွိတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ပထမအခ်က္က ကိုယ္က တကယ္သိခ်င္ တတ္ခ်င္တာလား။ ကိုယ့္အတြက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းပစ္ရာ မေရာက္ဘဲ အမွန္တကယ္ အက်ဳိးရွိေစမွာလားဆိုတာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အခ်ိန္ဟာဘဝျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ဒီလိုေသခ်ာေတြးၿပီးလို႔ လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရင္ ပထမဆံုးေနရာကို ျပင္ဆင္ပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က တစ္ေန႔ဘယ္ေလာက္ ေလ့လာမယ္။ ဘာေတြစေလ့လာမယ္၊
ဘာေတြကိုေတာ့ မေလ့လာေသးဘူးစသျဖင့္ စီမံကိန္းေရးဆြဲၿပီး ကိုယ္ေလ့လာမယ့္ေနရာမွာ ကပ္ထားပါ။ စာအုပ္ရဲ႕ပထမဆံုး စာမ်က္ႏွာေလးမွာ ေရးေပးထားပါ။ ဒါမွ အစီစဥ္တက် လုပ္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အခုက အဂၤလိပ္စာေလ့လာဖို႔အတြက္ ေျပာတာျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီဘက္ကိုေဇာင္းေပးေျပာရမယ္ဆိုရင္ အဘိဓာန္ (Dictionary) ေကာင္းတာေလးကို ယူထားပါ။ အဂၤလိပ္စာကေန အဂၤလိပ္စာကို ဘာသာျပန္တာကိုလည္း ရွာယူထားသင့္သလို အဂၤလိပ္ကေန ျမန္မာဘာသာျပန္တာကိုလည္း
ရွာယူထားသင့္ပါတယ္။ အၾကံေပးခ်င္တာက ေက်ာင္းသံုး အဂၤလိပ္ကေနျမန္မာက အေတာ္ေကာင္းတယ္၊ ရယူထားသင့္တယ္ဆိုတာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီမွာစကားလံုးေတြကို ျမန္မာျပန္ဆိုထားတဲ့အျပင္ စကားနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ ဝါက်ေကာင္းေလးေတြကို အဂၤလိပ္တစ္ေၾကာင္း-ျမန္မာျပန္တစ္ေၾကာင္း တည္ေဆာက္ေပးထားတာက သင့္ကိုဘာသာျပန္ဆိုမႈအပိုင္း နားလည္ေအာင္ အေထာက္အကူ ေကာင္းေကာင္းေပးႏိုင္မွာျဖစ္လို ဒီလိုေရးလို႔ရပါလား ဆိုတာလည္း သိသြားပါလိမ့္မယ္။ ဝါက်တည္ေဆာက္
ပံုေလးေတြပါ နားလည္သြားမွာေပါ့။
မိခင္ဘာသာစကားကို ဘယ္လိုတတ္လာသလဲ
ကိုယ္ကျမန္မာႏိုင္ငံမွာေမြးၿပီး ျမန္မာစကား ဘယ္လိုေျပာတတ္လာသလဲ၊ အျခားသူတစ္ေယာက္က ျမန္မာလိုေျပာတာကို ဘယ္လိုနားလည္လာသလဲ၊ ျမန္မာစာကို ဘယ္လိုဖတ္တတ္လာသလဲ၊ ျမန္မာစာဘယ္လို ေရးတတ္လာသလဲ စတဲ့အခ်က္ေတြ
ကို ကိုယ့္ဘာသာ အေသအခ်ာေလ့လာ ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ေမြးလာၾကတယ္၊ သူမ်ားေျပာတာေတြကို နားေထာင္ၾကတယ္။ ကိုယ္နဲ႔နီးစပ္သူေတြက စကားေျပာသင္ေပးတယ္။ ကိုယ္ကေမးခြန္းေတြ ေမးလာတယ္။ ကေလးတိုင္းက ေမးခြန္းေတြ ေမးၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကိုသင္ယူၾကတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြ ေျပာတာနဲ႔လုပ္တာကို အတုခိုးလုပ္ကိုင္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စကားေျပာတတ္လာတယ္။ ေျပာတာကိုနားလည္လာတယ္။ ျပန္လွန္ေျပာဆိုႏိုင္လာတယ္။ ငါေျပာတာမွားသြားမလားဆိုတာမရွိဘူး။
အဓိပၸါယ္ေကာက္လြဲသြားမလား ဆိုတာမရွိဘူး။ တစ္ဖက္လူေတြကလည္း စကားေျပာမွားသြားရင္ ဒါမွမဟုတ္ ဆိုလိုရင္းမွားေနရင္ ျပင္ေပးၾကတယ္။ ဒီလိုပဲေျပာလာရင္းနဲ႔ နားေထာင္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ စကားေျပာႏိုင္စြမ္းက အသံုးခ်ႏိုင္တဲ့အထိ ျဖစ္လာၾကတယ္။ အထူးသတိျပဳရမွာကေတာ့ ကိုယ့္မိခင္ဘာသာစကားမွာေတာင္ စကားေျပားေကာင္းတဲ့သူ ျဖစ္လာေအာင္၊ နားေထာင္ႏိုင္စြမ္း ျမင့္တဲ့သူျဖစ္လာအာင္၊ စာအေရးအသားေကာင္းတဲ့ သူျဖစ္လာေအာင္နဲ႔ စာဖတ္သြက္တဲ့သူ ျဖစ္လာေအာင္က အမ်ားစုအတြက္ သီးသန္႔ ေလ့က်င့္ရတယ္ဆိုတာပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္ မိခင္ဘာသာစကားမွာလည္း နားေထာင္တယ္- စကားေျပာတယ္၊ အျပန္အလွန္ေျပာ တယ္ဆိုတာေတြက တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္လိုျဖစ္လာတာပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွ စာေရးတာနဲ႔ စာဖတ္တာကို သင္ယူရတာပါ။ တစ္ခုကေတာ့ ကိုယ္ကေျပာဆိုေန
တဲ့အရာေတြကို စကားလံုးေတြအျဖစ္ျပန္ေရးရတာ၊ ျပန္ဖတ္ရတာျဖစ္တယ္ဆိုတာပါ။ စာေရး၊ စာဖတ္တတ္သူတိုင္း၊ ငယ္ငယ္က စာေရးစာဖတ္တတ္ေအာင္ သင္ရတာ ဘယ္ေလာက္ခက္တယ္ဆိုတာကို သိၾကမွာပါ။ စာမေရးတတ္လို႔၊ စာမဖတ္တတ္လို႔ အေမကဆူတာ၊ ဆရာမကဆူတာေတြ ခံရဖူးမွာပါ။
ဒုတိယဘာသာစကားကို ဘယ္လိုတတ္ေအာင္လုပ္မလဲ
မိခင္ဘာသာစကားၿပီးေတာ့ ေနာက္ဘာသာစကားတစ္ခုကိုသင္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုစေလ့လာၾကလဲ။ ေသခ်ာတာက ငယ္ငယ္တုန္းကလို ကိုယ့္အနားမွာ မိခင္ဘာသာစကားသင္ယူတုန္းကလို ကိုယ္ေနာက္ထပ္သင္ယူမယ့္ စကားေျပာဆိုတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္း ရွိေကာင္းမွရွိပါလိမ့္မယ္။ မရွိဖို႔ကမ်ားပါတယ္။ ဒီေတာ့ သင္ယူေနတုန္း ကိုယ္ေျပာေနတာေတြ မွန္/မမွန္ဆိုတာ ဘယ္လိုသိႏိုင္မွာပါလဲ။ အဓိပၸါယ္ကေရာ လြဲသြားမွာလား။ ကိုယ္ေျပာတာကို တစ္ဖက္သား နားလည္ပါ့မလားစတဲ့ အေၾကာင္းအရာေပါင္းစံုေတြ အေတြးထဲကို တန္းစီဝင္လာပါတယ္။ ဒီလိုအေၾကာက္တရားေတြေၾကာင့္ပဲ စကားေျပာရမွာ အျပန္အလွန္ မေျပာဆိုႏိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ဒါကေတာ့ မိခင္ဘာသာစကား သင္ယူတုန္းကနဲ႔ မတူတဲ့အခ်က္ပါ။ မိခင္ဘာသာစကားနဲ႔ တူေအာင္ေလ့လာရင္ မရဘူးလားဆုိတာကလည္း ေမးစရာရွိလာပါတယ္။ ဒါေတြကို ဆက္လက္ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့။
အဂၤလိပ္စာကိုေလ့လာတဲ့အခါမွာ သင္လာတာၾကာေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မတတ္ေသးတဲ့အေၾကာင္း၊ မိခင္ဘာသာစကားကို ဘယ္လိုသင္ယူ ေလ့လာခဲ့တာလဲဆိုတာ၊ ဇြဲနဲ႔အခ်ိန္ေပးၿပီး အဆက္မျပတ္ ေလ့လာသင့္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဒုတိယဘာသာစကားကို ဘယ္လိုတတ္ေအာင္ ေလ့လာရမလဲဆိုတဲ့အ ေၾကာင္းေတြကို အေတာ္ေလးေျပာၿပီးပါၿပီ၊ အခုေတာ့ ေနာက္ထပ္သိမွတ္ဖြယ္ရာေတြ၊ ကိုယ္သိေပမယ့္ သတိမမူမိတာေလးေတြကို ထပ္ၿပီးေျပာျပေပးပါအံုးမယ္။
အဂၤါေလးရပ္
ဘာသာစကားတစ္ခုစီတိုင္းမွာ အဂၤါေလးရပ္ရွိပါတယ္။ ဒီေလးခုလံုး မျပည့္စံုတဲ့ ႁခြင္းခ်က္တခ်ဳိ႕ေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒါေလးေတြ လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး အသစ္စရေအာင္ အဂၤါေလးရပ္ကို ၾကည့္ၾကပါစို႔။ အဂၤလိပ္စာဘာသာမွာလည္း အျခားဘာသာစကားေတြလို အေရး၊ အဖတ္၊ အေျပာနဲ႔ နားေထာင္ႏိုင္စြမ္းဆိုၿပီး အဂၤါရပ္ ေလးခုပါရွိပါတယ္။ အေရးနဲ႔အဖတ္က ဆက္စပ္ေနၿပီး အေျပာနဲ႔နားေထာင္ႏိုင္စြမ္းက ဆက္စပ္ေနပါတယ္။
စကားေျပာတတ္တယ္၊ ေျပာတာကိုနားလည္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ စာမဖတ္တတ္ဘူး။ စာမေရးတတ္ ဘူးဆိုတဲ့သူေတြကို ျမင္ေတြ႕ဖူးၾကမွာပါ။ စကားေျပာတတ္တိုင္း စာေရးတတ္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာေနက်သူက ေျပာတတ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုသိရင္ ကိုယ္က ဘာကိုစလုပ္္မယ္လို႔ စဥ္းစားႏိုင္ပါၿပီ။ စာေရးတတ္၊ စာဖတ္တတ္ေအာင္ အရင္လုပ္မလား၊ နားေထာင္မယ္၊ စကားေျပာမယ္ဆိုတဲ့ အပိုင္းကိုပဲ အားစိုက္လုပ္မလားႀကိဳက္တာေရြးေပါ့။
နားေထာင္ၾကမယ္၊ စကားေျပာမယ္
ေမြးကတည္းက ဘယ္သူမွ ဘာသာစကားတစ္ရပ္ရပ္ မေျပာတတ္ၾကပါဘူး။ နားေထာင္တတ္၊ ကိုယ္လက္အမူအရာနဲ႔ လိုခ်င္တာကို ေျပာတာေတာ့တတ္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ နားေထာင္မႈနဲ႔ စသင္ၾကတာေပါ့။ အဂၤလိပ္စာအတြက္ေျပာတာျဖစ္လို႔ အဂၤလိပ္
သီခ်င္းေတြကို စနားေထာင္ေပးပါ။ အဂၤလိပ္လိုေျပာတာကို ၾကားရေအာင္ အဂၤလိပ္စာတန္းထိုးပါတဲ့ အဂၤလိပ္ကားေတြၾကည့္ေပးပါ။ ဒီလိုၾကည့္ေပးရင္ သူတို႔အသံအနိမ့္ျမင့္နဲ႔ ေျပာတာေတြကို နားလည္လာပါတယ္။ ျမန္မာေတြရဲ႕စကားေျပာပံုနဲ႔ အဂၤလိပ္လို ေျပာတဲ့ပံုက မတူပါဘူး။ ေန႔စဥ္သံုးစကားလံုးေတြ၊ အေခၚအေဝၚေလးေတြကို မွတ္ထားပါ။ ႐ုပ္ရွင္ထဲကေျပာတဲ့ အသံအတိုင္းျဖစ္ေအာင္ နားေထာင္ၿပီးရင္ ျပန္ေျပာၾကည့္ပါ။ ႐ုပ္ရွင္တစ္ကားကို ၃ ခါေလာက္ စမ္းၾကည့္ရင္ စကားေျပာတဲ့ အသံအနိမ့္အျမင့္ေတြ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ လာတာေတြ႕ရမွာပါ။ အဂၤလိပ္သီခ်င္းေတြ လိုက္ဆုိၾကည့္ပါ။ မဆိုခင္ သီခ်င္းစာသားေတြကို ထုတ္ထားၿပီး ဖတ္ၾကည့္ပါ။ သူဘယ္လို သီဆိုသြားလဲလို႔ နားေထာင္ၾကည့္ပါ၊ ၿပီးရင္ျပန္ဆိုၾကည့္ပါ။ ဒီလိုနဲ႔အေတာ္ေလး ထပ္တူညီေအာင္ ဆိုလာႏိုင္ရင္ အျခားသီခ်င္းေတြကို နားေထာင္၊ လိုက္ဆိုၾကည့္ၿပီးရင္ သီခ်င္းစာသားကိုထုတ္ၿပီး ကိုယ္ဆိုတဲ့စကားလံုး ဟုတ္လား၊ မဟုတ္လား ျပန္စစ္ၾကည့္ပါ။ စကားလံုးမွားေနရင္ ျပန္နားေထာင္ၿပီး ဘာေၾကာင့္မွားသြားတယ္ဆိုတာ ျပန္စစ္၊ ဒီလိုနဲ႔ မူရင္းအဂၤလိပ္အသံကို နားရည္ဝလာပါမယ္။ အသံထြက္ေတြ။ အသံအနိမ့္အျမင့္ေတြလည္း မွန္လာမွာပါ။ သီခ်င္းနဲ႔က်င့္တာက တစ္ေယာက္တည္း လုပ္လို႔ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္ကားေကာင္းေလးေတြ ၾကည့္ၿပီးလိုက္ေျပာ ၾကည့္တာကလည္း အသံထြက္မွန္ဖို႔နဲ႔ အသံုးမွန္ဖို႔အတြက္ အလြန္ကို အေထာက္အကူျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ အဂၤလိပ္လိုနားေထာင္စြမ္းရည္နဲ႔ အေျပာစြမ္းရည္အတြက္ သင္ၾကားေပးတဲ့ ဝက္ဘ္ဆိုက္ေလးေတြကို ဝင္ၾကည့္ၿပီး မိမိဘာသာ ေလ့လာရင္လည္း ရပါတယ္။
စာဖတ္ၾကမယ္
စာဖတ္တဲ့အခါမွာ စတင္ေလ့လာသူျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာသူမ်ားေတြလို စာအုပ္အထူႀကီးေတြကို ဖတ္ဖို႔စိတ္မကူးပါနဲ႔။ သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြ စတာေတြကိုမဖတ္ပါနဲ႔ စာဖတ္ခါစ သူေတြဖတ္ႏိုင္ဖို႔ မူရင္းဝတၳဳႀကီးေတြကို ျပန္ေရးထားတဲ့ စကားလံုးေရ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြရွိပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ေတြကို အေရာင္နဲ႔ခြဲေပးထားပါတယ္။ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ျဖစ္တဲ့ Elementary ကို
စာလံုးေရ ၃၀၀ နဲ႔ေရးေပးထားၿပီး အဆင့္တိုင္းဆီအတြက္ စာလံုးေရတိုးေရးေပးထားပါတယ္။ ဒီလိုစာအုပ္ေတြကို အကုန္ဖတ္ေပးပါ။ အဆင့္ေက်ာ္မဖတ္မိဖို႔ေတာ့ သတိထားရပါမယ္။ ကိုယ္က Elementary အဆင့္ကိုသာ စဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ Intermediate Level စာအုပ္ေတြကို မဖတ္ပါနဲ႔။ စာဖတ္တဲ့အခါမွာ မသိတဲ့စာလံုးေတြကို ေက်ာ္ဖတ္ပါ။ စကားလံုးကို ဒီမွာဘယ္လိုဆိုလိုတာလည္း ဆိုတာကို ေတြးၾကည့္ပါ။ မသိတာကိုခ်ေရးထားပါ။ စာဖတ္ၿပီးမွ Dictionary ျပန္ၾကည့္ပါ။ စာဖတ္ေနတုန္း Dictionary ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ စာဖတ္တာ မသြားေတာ့ဘဲ ေႏွးေနတဲ့အတြက္ ပ်င္းလာပါလိမ့္မယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ၃ ႀကိမ္ေလာက္ ျပန္ဖတ္ပါ။ စာဖတ္တာကို
ျမန္မာလို ဝတၳဳတစ္အုပ္ဖတ္သလို ခံစားမိလာတဲ့အခါ စာဖတ္ျမန္ေအာင္ေလ့က်င့္ပါ။ တစ္အုပ္ကို မိနစ္ ၃၀ ေလာက္ဖတ္ႏိုင္ေအာင္ က်င့္ပါ။ ဒီလိုနဲ႔စာဖတ္ျမန္လာမွာပါ။ Advance Level အဆင့္ေလာက္ ဖတ္လာႏိုင္တဲ့အခါမွာေတာ့ သတင္းစာနဲ႔ မဂၢဇင္းေတြကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။ နားမလည္တာေတြ႕ရင္လည္း ႀကိဳးစားဖတ္ပါ။ ဒီလိုမ်ဳိး ဆက္တိုက္ေလ့က်င့္သူအေနနဲ႔ တစ္ေန႔ ၃ နာရီ အခ်ိန္ေပးေလ့က်င့္တဲ့အခါ တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ အေတာ္အသင့္ဖတ္ႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္လာပါမယ္။
စာေရးၾကမယ္
စာဖတ္တဲ့အခါမွာ သဒၵါအထားအသို မွန္ရဲ႕လားလို႔ ေတြးစရာမလိုပါဘူး။ စာဖတ္မ်ားတဲ့အခါ စာလံုးေတြကို သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သံုးတတ္လာတာလည္း ေတြ႕ရမွာပါ။ စာဖတ္တာ ၆ လေလာက္ၾကာလာရင္ စာေရးတာစတင္ၿပီး ေလ့က်င့္သင့္ပါတယ္။ စာေရးတာက မူရင္းဘာသာစကား သံုးစြဲတဲ့သူေတြလည္း ေလ့က်င့္ရပါတယ္။ ကိုယ့္ျမန္မာစကားမွာေတာင္ စာစီစာကံုးေရးတဲ့အခါမွာ ေကာင္းေအာင္ ေရးႏိုင္ဖို႔က အေတာ္ေလးကို ေလ့က်င့္မွရတာပါ။ ဒါေတာင္ ေလ့က်င့္ဖန္မ်ားမွ ျဖစ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ စာေရးတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ဆိုလိုရင္းကို တစ္ဖက္သားနားလည္ေအာင္ ႐ိုး႐ိုးေလးေရးတာ ေကာင္းပါတယ္။
သူမ်ားေရးထားတာေတြကို အတုယူေရးသားသင့္္ပါတယ္။ စာေၾကာင္းေတြကို ဘယ္လိုေရးတယ္ ဆိုတာကို အတုယူပါ။ ျပန္ေရးၾကည့္ပါ။ တိုးတက္လာတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
နိဂံုးခ်ဳပ္ေလး
စာေၾကာင္း (sentence) ဘယ္လိုတည္ေဆာက္တယ္။ စာေၾကာင္းေတြကို ဘယ္လုိဆက္တယ္။ Phrase က ဘယ္လို၊ Clause က ဘယ္လို၊ စာပိုဒ္ေတြခ်ိတ္ဆက္ေရးပံု စတာေတြကို ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက အသံုးမ်ားတဲ့ စကားလံုး အတြဲေတြနဲ႔ စကားလံုး Usage ေတြကိုေလ့လာပါ။ ဒီေလာက္ဆို စာေရးတာ အဆင္ေျပပါတယ္။ သတိထားရမွာက စကားလံုးအဓိပၸါယ္ေတြကို အေသမွတ္ထားတာက မေကာင္းဘူးဆိုတာပါ။ စကားလံုးက သံုးတဲ့ေနရာလိုက္ၿပီး အဓိပၸါယ္ကြဲျပားပါတယ္၊ သူနဲ႔ဆက္တဲ့ Proposition ေၾကာင့္လည္း အဓိပၸာယ္ေနာက္တစ္ခု ေပါက္သြားပါတယ္။
တစ္ခုသတိထားရမွာက Advance Level အဆင့္ေလာက္ စဖတ္ႏိုင္ရင္၊ အထက္ကေျပာထားတဲ့ သဒၵါသေဘာနည္းနည္းသိၿပီး ေရးတတ္လာရင္ လုပ္ငန္းလုပ္မယ့္သူေတြက Business English ကို ေလ့လာႏိုင္ပါၿပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာသာေဗဒေလ့လာသူ
တစ္ေယာက္လို အေသးစိတ္ေလ့လာ ေနစရာမလိုပါဘူး။
အဆင့္သတ္မွတ္ထားတဲ့ ျပန္ေရးစာအုပ္ေတြကို British Council စာၾကည့္တိုက္နဲ႔ American Council စာၾကည့္တိုက္ေတြမွာ ရႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာလိုပါ ျပန္ေရးေပးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကိုေတာ့ အခ်ဴိ႕စာအုပ္ဆိုင္ေတြမွာ ရွာေဖြႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုစာအုပ္ေတြ
ေတြ႕ရင္ ျမန္မာအျခမ္းကို အရင္မဖတ္ပါနဲ႔ အဂၤလိပ္စာဘက္ျခမ္းကို အရင္ဖတ္ပါ။ စာလံုးေတြရွာျပန္ဖတ္၊ ဒီလိုလုပ္ၿပီးလို႔ ၃ ႀကိမ္ေလာက္ဖတ္ၿပီးမွ ျမန္မာဘက္ျခမ္းကိုဖတ္ပါ။ ကိုယ္နားလည္တာနဲ႔ စာေရးသူျပန္ဆိုထားတာ ဘာေတြလြဲေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္ လြဲလည္း ဆိုတာအေျဖရွာၾကည့္ပါ။ နားလည္ႏိုင္စြမ္းတိုးတက္ လာပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမဲ့ စြဲစြဲၿမဲၿမဲမွတ္ထားသင့္တဲ့ အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ အသံုးခ်နယ္ပယ္မေရာက္ရင္ သိထားတာေတြကို ျပန္အသံုးမခ်ရင္ေတာ့ အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္ရင္ ျပန္ေမ့ကုန္ပါလိမ့္မယ္ဆိုတာပါ။
တိုးတက္ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ…
မင္းသစ္
ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ စဥ္းစားမိသလား
ငယ္ငယ္တုန္းကေက်ာင္းမွာ အဂၤလိပ္ဘာသာကို သင္တဲ့အခါမွာ စာကားလံုး၊ အဓိပၸါယ္ေတြ က်က္ၾကတယ္။ သဒၵါေတြဆိုလည္း နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ သင္လိုက္ၾကရတာ ေသာက္ေသာက္လဲ။ အဂၤလိပ္စာ စာစီစာကံုးလည္း ေရးရတယ္။ ဝတၳဳတိုေတြလည္း ဖတ္ရတယ္။ ကဗ်ာေတြလည္း သင္ရတယ္။ သင္ရတာမွ သူငယ္တန္းကေန တကၠသိုလ္ကေန ဘြဲ႕ရတဲ့အထိပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္စကားကို ရည္လည္ေအာင္ မေျပာတတ္ၾကပါဘူး။ ေျပာလာတာကိုလည္း သိပ္နားမလည္ၾကပါဘူး။ အဂၤလိပ္လို စာအုပ္ေတြကို၊ သတင္းစာေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြ စတာေတြလည္း မဖတ္တတ္ၾကပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ ေမးစရာရွိလာပါတယ္။ ကိုယ့္ဘဝထဲ ေရာက္မလာလို႔လား။ စာေမးပြဲမွာ သင္တာပဲေျဖရလို႔လား။ စားေမးပြဲကို အလြတ္က်က္ေျဖတာလား။ ကိုယ့္ဘာသာ ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ တကၠသုိလ္မွာမွ သင္ၾကားေပးႏိုင္တဲ့ အတတ္ပညာမွတစ္ပါး သူလိုကိုယ္လိုသင္ယူလို႔ရတဲ့ အတတ္ပညာတစ္ခု၊ အသိပညာတစ္ခုကို သင္ယူဖို႔က တစ္ေန႔ ၃ နာရီ ဆက္တိုက္ေလ့လာရင္ တစ္ႏွစ္ဆို အေတာ္အသင့္ နားလည္တဲ့ အဆင့္ေရာက္ပါၿပီတဲ့။ သိပ္ေတာ္တဲ့သူေတြဆို အေတာ္ေလး ဆရာျဖစ္ေနၿပီ၊ သာမန္လူဆို အလယ္အလတ္အဆင့္ ပတ္ခ်ာလည္ေပါ့။
ဇြဲနဲ႔အခ်ိန္ေပးေလ့လာမယ္
ဒီေတာ့ ဘာသာစကားတစ္ခုကို ေလ့လာမယ္ဆို တစ္ေန႔ ၂ နာရီနဲ႔ ၃ နာရီၾကား ေန႔တိုင္းေလ့လာမယ္ဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ဆုိအေတာ္သင့္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒီလိုေလ့လာဖို႔ကေတာ့ ဇြဲေကာင္းဖို႔နဲ႔ နည္းစနစ္ေကာင္းရွိဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါဆို ဘယ္လိုေလ့လာ ၾကမလဲ။ ဒီလိုေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေနရာတစ္ခုကိုေရာက္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြက အမ်ားႀကီးရွိတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ပထမအခ်က္က ကိုယ္က တကယ္သိခ်င္ တတ္ခ်င္တာလား။ ကိုယ့္အတြက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းပစ္ရာ မေရာက္ဘဲ အမွန္တကယ္ အက်ဳိးရွိေစမွာလားဆိုတာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အခ်ိန္ဟာဘဝျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ဒီလိုေသခ်ာေတြးၿပီးလို႔ လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရင္ ပထမဆံုးေနရာကို ျပင္ဆင္ပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က တစ္ေန႔ဘယ္ေလာက္ ေလ့လာမယ္။ ဘာေတြစေလ့လာမယ္၊
ဘာေတြကိုေတာ့ မေလ့လာေသးဘူးစသျဖင့္ စီမံကိန္းေရးဆြဲၿပီး ကိုယ္ေလ့လာမယ့္ေနရာမွာ ကပ္ထားပါ။ စာအုပ္ရဲ႕ပထမဆံုး စာမ်က္ႏွာေလးမွာ ေရးေပးထားပါ။ ဒါမွ အစီစဥ္တက် လုပ္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အခုက အဂၤလိပ္စာေလ့လာဖို႔အတြက္ ေျပာတာျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီဘက္ကိုေဇာင္းေပးေျပာရမယ္ဆိုရင္ အဘိဓာန္ (Dictionary) ေကာင္းတာေလးကို ယူထားပါ။ အဂၤလိပ္စာကေန အဂၤလိပ္စာကို ဘာသာျပန္တာကိုလည္း ရွာယူထားသင့္သလို အဂၤလိပ္ကေန ျမန္မာဘာသာျပန္တာကိုလည္း
ရွာယူထားသင့္ပါတယ္။ အၾကံေပးခ်င္တာက ေက်ာင္းသံုး အဂၤလိပ္ကေနျမန္မာက အေတာ္ေကာင္းတယ္၊ ရယူထားသင့္တယ္ဆိုတာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီမွာစကားလံုးေတြကို ျမန္မာျပန္ဆိုထားတဲ့အျပင္ စကားနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ ဝါက်ေကာင္းေလးေတြကို အဂၤလိပ္တစ္ေၾကာင္း-ျမန္မာျပန္တစ္ေၾကာင္း တည္ေဆာက္ေပးထားတာက သင့္ကိုဘာသာျပန္ဆိုမႈအပိုင္း နားလည္ေအာင္ အေထာက္အကူ ေကာင္းေကာင္းေပးႏိုင္မွာျဖစ္လို ဒီလိုေရးလို႔ရပါလား ဆိုတာလည္း သိသြားပါလိမ့္မယ္။ ဝါက်တည္ေဆာက္
ပံုေလးေတြပါ နားလည္သြားမွာေပါ့။
မိခင္ဘာသာစကားကို ဘယ္လိုတတ္လာသလဲ
ကိုယ္ကျမန္မာႏိုင္ငံမွာေမြးၿပီး ျမန္မာစကား ဘယ္လိုေျပာတတ္လာသလဲ၊ အျခားသူတစ္ေယာက္က ျမန္မာလိုေျပာတာကို ဘယ္လိုနားလည္လာသလဲ၊ ျမန္မာစာကို ဘယ္လိုဖတ္တတ္လာသလဲ၊ ျမန္မာစာဘယ္လို ေရးတတ္လာသလဲ စတဲ့အခ်က္ေတြ
ကို ကိုယ့္ဘာသာ အေသအခ်ာေလ့လာ ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ေမြးလာၾကတယ္၊ သူမ်ားေျပာတာေတြကို နားေထာင္ၾကတယ္။ ကိုယ္နဲ႔နီးစပ္သူေတြက စကားေျပာသင္ေပးတယ္။ ကိုယ္ကေမးခြန္းေတြ ေမးလာတယ္။ ကေလးတိုင္းက ေမးခြန္းေတြ ေမးၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကိုသင္ယူၾကတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြ ေျပာတာနဲ႔လုပ္တာကို အတုခိုးလုပ္ကိုင္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စကားေျပာတတ္လာတယ္။ ေျပာတာကိုနားလည္လာတယ္။ ျပန္လွန္ေျပာဆိုႏိုင္လာတယ္။ ငါေျပာတာမွားသြားမလားဆိုတာမရွိဘူး။
အဓိပၸါယ္ေကာက္လြဲသြားမလား ဆိုတာမရွိဘူး။ တစ္ဖက္လူေတြကလည္း စကားေျပာမွားသြားရင္ ဒါမွမဟုတ္ ဆိုလိုရင္းမွားေနရင္ ျပင္ေပးၾကတယ္။ ဒီလိုပဲေျပာလာရင္းနဲ႔ နားေထာင္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ စကားေျပာႏိုင္စြမ္းက အသံုးခ်ႏိုင္တဲ့အထိ ျဖစ္လာၾကတယ္။ အထူးသတိျပဳရမွာကေတာ့ ကိုယ့္မိခင္ဘာသာစကားမွာေတာင္ စကားေျပားေကာင္းတဲ့သူ ျဖစ္လာေအာင္၊ နားေထာင္ႏိုင္စြမ္း ျမင့္တဲ့သူျဖစ္လာအာင္၊ စာအေရးအသားေကာင္းတဲ့ သူျဖစ္လာေအာင္နဲ႔ စာဖတ္သြက္တဲ့သူ ျဖစ္လာေအာင္က အမ်ားစုအတြက္ သီးသန္႔ ေလ့က်င့္ရတယ္ဆိုတာပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္ မိခင္ဘာသာစကားမွာလည္း နားေထာင္တယ္- စကားေျပာတယ္၊ အျပန္အလွန္ေျပာ တယ္ဆိုတာေတြက တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္လိုျဖစ္လာတာပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွ စာေရးတာနဲ႔ စာဖတ္တာကို သင္ယူရတာပါ။ တစ္ခုကေတာ့ ကိုယ္ကေျပာဆိုေန
တဲ့အရာေတြကို စကားလံုးေတြအျဖစ္ျပန္ေရးရတာ၊ ျပန္ဖတ္ရတာျဖစ္တယ္ဆိုတာပါ။ စာေရး၊ စာဖတ္တတ္သူတိုင္း၊ ငယ္ငယ္က စာေရးစာဖတ္တတ္ေအာင္ သင္ရတာ ဘယ္ေလာက္ခက္တယ္ဆိုတာကို သိၾကမွာပါ။ စာမေရးတတ္လို႔၊ စာမဖတ္တတ္လို႔ အေမကဆူတာ၊ ဆရာမကဆူတာေတြ ခံရဖူးမွာပါ။
ဒုတိယဘာသာစကားကို ဘယ္လိုတတ္ေအာင္လုပ္မလဲ
မိခင္ဘာသာစကားၿပီးေတာ့ ေနာက္ဘာသာစကားတစ္ခုကိုသင္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုစေလ့လာၾကလဲ။ ေသခ်ာတာက ငယ္ငယ္တုန္းကလို ကိုယ့္အနားမွာ မိခင္ဘာသာစကားသင္ယူတုန္းကလို ကိုယ္ေနာက္ထပ္သင္ယူမယ့္ စကားေျပာဆိုတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္း ရွိေကာင္းမွရွိပါလိမ့္မယ္။ မရွိဖို႔ကမ်ားပါတယ္။ ဒီေတာ့ သင္ယူေနတုန္း ကိုယ္ေျပာေနတာေတြ မွန္/မမွန္ဆိုတာ ဘယ္လိုသိႏိုင္မွာပါလဲ။ အဓိပၸါယ္ကေရာ လြဲသြားမွာလား။ ကိုယ္ေျပာတာကို တစ္ဖက္သား နားလည္ပါ့မလားစတဲ့ အေၾကာင္းအရာေပါင္းစံုေတြ အေတြးထဲကို တန္းစီဝင္လာပါတယ္။ ဒီလိုအေၾကာက္တရားေတြေၾကာင့္ပဲ စကားေျပာရမွာ အျပန္အလွန္ မေျပာဆိုႏိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ဒါကေတာ့ မိခင္ဘာသာစကား သင္ယူတုန္းကနဲ႔ မတူတဲ့အခ်က္ပါ။ မိခင္ဘာသာစကားနဲ႔ တူေအာင္ေလ့လာရင္ မရဘူးလားဆုိတာကလည္း ေမးစရာရွိလာပါတယ္။ ဒါေတြကို ဆက္လက္ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့။
အဂၤလိပ္စာကိုေလ့လာတဲ့အခါမွာ သင္လာတာၾကာေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မတတ္ေသးတဲ့အေၾကာင္း၊ မိခင္ဘာသာစကားကို ဘယ္လိုသင္ယူ ေလ့လာခဲ့တာလဲဆိုတာ၊ ဇြဲနဲ႔အခ်ိန္ေပးၿပီး အဆက္မျပတ္ ေလ့လာသင့္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဒုတိယဘာသာစကားကို ဘယ္လိုတတ္ေအာင္ ေလ့လာရမလဲဆိုတဲ့အ ေၾကာင္းေတြကို အေတာ္ေလးေျပာၿပီးပါၿပီ၊ အခုေတာ့ ေနာက္ထပ္သိမွတ္ဖြယ္ရာေတြ၊ ကိုယ္သိေပမယ့္ သတိမမူမိတာေလးေတြကို ထပ္ၿပီးေျပာျပေပးပါအံုးမယ္။
အဂၤါေလးရပ္
ဘာသာစကားတစ္ခုစီတိုင္းမွာ အဂၤါေလးရပ္ရွိပါတယ္။ ဒီေလးခုလံုး မျပည့္စံုတဲ့ ႁခြင္းခ်က္တခ်ဳိ႕ေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒါေလးေတြ လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး အသစ္စရေအာင္ အဂၤါေလးရပ္ကို ၾကည့္ၾကပါစို႔။ အဂၤလိပ္စာဘာသာမွာလည္း အျခားဘာသာစကားေတြလို အေရး၊ အဖတ္၊ အေျပာနဲ႔ နားေထာင္ႏိုင္စြမ္းဆိုၿပီး အဂၤါရပ္ ေလးခုပါရွိပါတယ္။ အေရးနဲ႔အဖတ္က ဆက္စပ္ေနၿပီး အေျပာနဲ႔နားေထာင္ႏိုင္စြမ္းက ဆက္စပ္ေနပါတယ္။
စကားေျပာတတ္တယ္၊ ေျပာတာကိုနားလည္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ စာမဖတ္တတ္ဘူး။ စာမေရးတတ္ ဘူးဆိုတဲ့သူေတြကို ျမင္ေတြ႕ဖူးၾကမွာပါ။ စကားေျပာတတ္တိုင္း စာေရးတတ္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာေနက်သူက ေျပာတတ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုသိရင္ ကိုယ္က ဘာကိုစလုပ္္မယ္လို႔ စဥ္းစားႏိုင္ပါၿပီ။ စာေရးတတ္၊ စာဖတ္တတ္ေအာင္ အရင္လုပ္မလား၊ နားေထာင္မယ္၊ စကားေျပာမယ္ဆိုတဲ့ အပိုင္းကိုပဲ အားစိုက္လုပ္မလားႀကိဳက္တာေရြးေပါ့။
နားေထာင္ၾကမယ္၊ စကားေျပာမယ္
ေမြးကတည္းက ဘယ္သူမွ ဘာသာစကားတစ္ရပ္ရပ္ မေျပာတတ္ၾကပါဘူး။ နားေထာင္တတ္၊ ကိုယ္လက္အမူအရာနဲ႔ လိုခ်င္တာကို ေျပာတာေတာ့တတ္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ နားေထာင္မႈနဲ႔ စသင္ၾကတာေပါ့။ အဂၤလိပ္စာအတြက္ေျပာတာျဖစ္လို႔ အဂၤလိပ္
သီခ်င္းေတြကို စနားေထာင္ေပးပါ။ အဂၤလိပ္လိုေျပာတာကို ၾကားရေအာင္ အဂၤလိပ္စာတန္းထိုးပါတဲ့ အဂၤလိပ္ကားေတြၾကည့္ေပးပါ။ ဒီလိုၾကည့္ေပးရင္ သူတို႔အသံအနိမ့္ျမင့္နဲ႔ ေျပာတာေတြကို နားလည္လာပါတယ္။ ျမန္မာေတြရဲ႕စကားေျပာပံုနဲ႔ အဂၤလိပ္လို ေျပာတဲ့ပံုက မတူပါဘူး။ ေန႔စဥ္သံုးစကားလံုးေတြ၊ အေခၚအေဝၚေလးေတြကို မွတ္ထားပါ။ ႐ုပ္ရွင္ထဲကေျပာတဲ့ အသံအတိုင္းျဖစ္ေအာင္ နားေထာင္ၿပီးရင္ ျပန္ေျပာၾကည့္ပါ။ ႐ုပ္ရွင္တစ္ကားကို ၃ ခါေလာက္ စမ္းၾကည့္ရင္ စကားေျပာတဲ့ အသံအနိမ့္အျမင့္ေတြ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ လာတာေတြ႕ရမွာပါ။ အဂၤလိပ္သီခ်င္းေတြ လိုက္ဆုိၾကည့္ပါ။ မဆိုခင္ သီခ်င္းစာသားေတြကို ထုတ္ထားၿပီး ဖတ္ၾကည့္ပါ။ သူဘယ္လို သီဆိုသြားလဲလို႔ နားေထာင္ၾကည့္ပါ၊ ၿပီးရင္ျပန္ဆိုၾကည့္ပါ။ ဒီလိုနဲ႔အေတာ္ေလး ထပ္တူညီေအာင္ ဆိုလာႏိုင္ရင္ အျခားသီခ်င္းေတြကို နားေထာင္၊ လိုက္ဆိုၾကည့္ၿပီးရင္ သီခ်င္းစာသားကိုထုတ္ၿပီး ကိုယ္ဆိုတဲ့စကားလံုး ဟုတ္လား၊ မဟုတ္လား ျပန္စစ္ၾကည့္ပါ။ စကားလံုးမွားေနရင္ ျပန္နားေထာင္ၿပီး ဘာေၾကာင့္မွားသြားတယ္ဆိုတာ ျပန္စစ္၊ ဒီလိုနဲ႔ မူရင္းအဂၤလိပ္အသံကို နားရည္ဝလာပါမယ္။ အသံထြက္ေတြ။ အသံအနိမ့္အျမင့္ေတြလည္း မွန္လာမွာပါ။ သီခ်င္းနဲ႔က်င့္တာက တစ္ေယာက္တည္း လုပ္လို႔ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္ကားေကာင္းေလးေတြ ၾကည့္ၿပီးလိုက္ေျပာ ၾကည့္တာကလည္း အသံထြက္မွန္ဖို႔နဲ႔ အသံုးမွန္ဖို႔အတြက္ အလြန္ကို အေထာက္အကူျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ အဂၤလိပ္လိုနားေထာင္စြမ္းရည္နဲ႔ အေျပာစြမ္းရည္အတြက္ သင္ၾကားေပးတဲ့ ဝက္ဘ္ဆိုက္ေလးေတြကို ဝင္ၾကည့္ၿပီး မိမိဘာသာ ေလ့လာရင္လည္း ရပါတယ္။
စာဖတ္ၾကမယ္
စာဖတ္တဲ့အခါမွာ စတင္ေလ့လာသူျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာသူမ်ားေတြလို စာအုပ္အထူႀကီးေတြကို ဖတ္ဖို႔စိတ္မကူးပါနဲ႔။ သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ မဂၢဇင္းေတြ စတာေတြကိုမဖတ္ပါနဲ႔ စာဖတ္ခါစ သူေတြဖတ္ႏိုင္ဖို႔ မူရင္းဝတၳဳႀကီးေတြကို ျပန္ေရးထားတဲ့ စကားလံုးေရ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြရွိပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ေတြကို အေရာင္နဲ႔ခြဲေပးထားပါတယ္။ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ျဖစ္တဲ့ Elementary ကို
စာလံုးေရ ၃၀၀ နဲ႔ေရးေပးထားၿပီး အဆင့္တိုင္းဆီအတြက္ စာလံုးေရတိုးေရးေပးထားပါတယ္။ ဒီလိုစာအုပ္ေတြကို အကုန္ဖတ္ေပးပါ။ အဆင့္ေက်ာ္မဖတ္မိဖို႔ေတာ့ သတိထားရပါမယ္။ ကိုယ္က Elementary အဆင့္ကိုသာ စဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ Intermediate Level စာအုပ္ေတြကို မဖတ္ပါနဲ႔။ စာဖတ္တဲ့အခါမွာ မသိတဲ့စာလံုးေတြကို ေက်ာ္ဖတ္ပါ။ စကားလံုးကို ဒီမွာဘယ္လိုဆိုလိုတာလည္း ဆိုတာကို ေတြးၾကည့္ပါ။ မသိတာကိုခ်ေရးထားပါ။ စာဖတ္ၿပီးမွ Dictionary ျပန္ၾကည့္ပါ။ စာဖတ္ေနတုန္း Dictionary ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ စာဖတ္တာ မသြားေတာ့ဘဲ ေႏွးေနတဲ့အတြက္ ပ်င္းလာပါလိမ့္မယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ၃ ႀကိမ္ေလာက္ ျပန္ဖတ္ပါ။ စာဖတ္တာကို
ျမန္မာလို ဝတၳဳတစ္အုပ္ဖတ္သလို ခံစားမိလာတဲ့အခါ စာဖတ္ျမန္ေအာင္ေလ့က်င့္ပါ။ တစ္အုပ္ကို မိနစ္ ၃၀ ေလာက္ဖတ္ႏိုင္ေအာင္ က်င့္ပါ။ ဒီလိုနဲ႔စာဖတ္ျမန္လာမွာပါ။ Advance Level အဆင့္ေလာက္ ဖတ္လာႏိုင္တဲ့အခါမွာေတာ့ သတင္းစာနဲ႔ မဂၢဇင္းေတြကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။ နားမလည္တာေတြ႕ရင္လည္း ႀကိဳးစားဖတ္ပါ။ ဒီလိုမ်ဳိး ဆက္တိုက္ေလ့က်င့္သူအေနနဲ႔ တစ္ေန႔ ၃ နာရီ အခ်ိန္ေပးေလ့က်င့္တဲ့အခါ တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ အေတာ္အသင့္ဖတ္ႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္လာပါမယ္။
စာေရးၾကမယ္
စာဖတ္တဲ့အခါမွာ သဒၵါအထားအသို မွန္ရဲ႕လားလို႔ ေတြးစရာမလိုပါဘူး။ စာဖတ္မ်ားတဲ့အခါ စာလံုးေတြကို သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သံုးတတ္လာတာလည္း ေတြ႕ရမွာပါ။ စာဖတ္တာ ၆ လေလာက္ၾကာလာရင္ စာေရးတာစတင္ၿပီး ေလ့က်င့္သင့္ပါတယ္။ စာေရးတာက မူရင္းဘာသာစကား သံုးစြဲတဲ့သူေတြလည္း ေလ့က်င့္ရပါတယ္။ ကိုယ့္ျမန္မာစကားမွာေတာင္ စာစီစာကံုးေရးတဲ့အခါမွာ ေကာင္းေအာင္ ေရးႏိုင္ဖို႔က အေတာ္ေလးကို ေလ့က်င့္မွရတာပါ။ ဒါေတာင္ ေလ့က်င့္ဖန္မ်ားမွ ျဖစ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ စာေရးတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ဆိုလိုရင္းကို တစ္ဖက္သားနားလည္ေအာင္ ႐ိုး႐ိုးေလးေရးတာ ေကာင္းပါတယ္။
သူမ်ားေရးထားတာေတြကို အတုယူေရးသားသင့္္ပါတယ္။ စာေၾကာင္းေတြကို ဘယ္လိုေရးတယ္ ဆိုတာကို အတုယူပါ။ ျပန္ေရးၾကည့္ပါ။ တိုးတက္လာတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
နိဂံုးခ်ဳပ္ေလး
စာေၾကာင္း (sentence) ဘယ္လိုတည္ေဆာက္တယ္။ စာေၾကာင္းေတြကို ဘယ္လုိဆက္တယ္။ Phrase က ဘယ္လို၊ Clause က ဘယ္လို၊ စာပိုဒ္ေတြခ်ိတ္ဆက္ေရးပံု စတာေတြကို ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက အသံုးမ်ားတဲ့ စကားလံုး အတြဲေတြနဲ႔ စကားလံုး Usage ေတြကိုေလ့လာပါ။ ဒီေလာက္ဆို စာေရးတာ အဆင္ေျပပါတယ္။ သတိထားရမွာက စကားလံုးအဓိပၸါယ္ေတြကို အေသမွတ္ထားတာက မေကာင္းဘူးဆိုတာပါ။ စကားလံုးက သံုးတဲ့ေနရာလိုက္ၿပီး အဓိပၸါယ္ကြဲျပားပါတယ္၊ သူနဲ႔ဆက္တဲ့ Proposition ေၾကာင့္လည္း အဓိပၸာယ္ေနာက္တစ္ခု ေပါက္သြားပါတယ္။
တစ္ခုသတိထားရမွာက Advance Level အဆင့္ေလာက္ စဖတ္ႏိုင္ရင္၊ အထက္ကေျပာထားတဲ့ သဒၵါသေဘာနည္းနည္းသိၿပီး ေရးတတ္လာရင္ လုပ္ငန္းလုပ္မယ့္သူေတြက Business English ကို ေလ့လာႏိုင္ပါၿပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာသာေဗဒေလ့လာသူ
တစ္ေယာက္လို အေသးစိတ္ေလ့လာ ေနစရာမလိုပါဘူး။
အဆင့္သတ္မွတ္ထားတဲ့ ျပန္ေရးစာအုပ္ေတြကို British Council စာၾကည့္တိုက္နဲ႔ American Council စာၾကည့္တိုက္ေတြမွာ ရႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာလိုပါ ျပန္ေရးေပးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကိုေတာ့ အခ်ဴိ႕စာအုပ္ဆိုင္ေတြမွာ ရွာေဖြႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုစာအုပ္ေတြ
ေတြ႕ရင္ ျမန္မာအျခမ္းကို အရင္မဖတ္ပါနဲ႔ အဂၤလိပ္စာဘက္ျခမ္းကို အရင္ဖတ္ပါ။ စာလံုးေတြရွာျပန္ဖတ္၊ ဒီလိုလုပ္ၿပီးလို႔ ၃ ႀကိမ္ေလာက္ဖတ္ၿပီးမွ ျမန္မာဘက္ျခမ္းကိုဖတ္ပါ။ ကိုယ္နားလည္တာနဲ႔ စာေရးသူျပန္ဆိုထားတာ ဘာေတြလြဲေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္ လြဲလည္း ဆိုတာအေျဖရွာၾကည့္ပါ။ နားလည္ႏိုင္စြမ္းတိုးတက္ လာပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမဲ့ စြဲစြဲၿမဲၿမဲမွတ္ထားသင့္တဲ့ အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ အသံုးခ်နယ္ပယ္မေရာက္ရင္ သိထားတာေတြကို ျပန္အသံုးမခ်ရင္ေတာ့ အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္ရင္ ျပန္ေမ့ကုန္ပါလိမ့္မယ္ဆိုတာပါ။
တိုးတက္ေအာင္ျမင္ၾကပါေစ…
မင္းသစ္
